W ramach przypominania naszych korzeni pokazujemy film opowiadający o jednej z najzabawniejszych strategii oporu – o narodzinach kontrkultury queercore, która zanim powstała została wymyślona i udawała, że istnieje, zachęcając osoby queerowe do tworzenia społeczności, organizowania się i walki. Film ten warto obejrzeć z wielu powodów. Po pierwsze jednym z narratorów filmu jest Bruce LaBruce, po drugie film ma znakomitą warstwę wizualną (fragmenty najważniejszych queerowych i undergroundowych filmów lat 80tych) i muzyczną, po trzecie – i to jest być może najważniejsze – stawia interesujące pytanie dotyczące osób queerowych – czy społeczna asymilacja rzeczywiście powinna być ich celem? Z perspektywy współczesności jest to jeden z tych obrazów, który stanowi nie tylko istotne queerowe archiwum ale także przypomina o tym gdzie tak naprawdę rozpoczęły się narracje dekolonizujące seksualność i używające języka sztuki jako narzędzia społecznej zmiany. A przyglądając się temu jak zostały użyte, warto być może zastanowić się nad tym, czy nie powinnyśmy_niśmy użyć ich po raz kolejny.