Przyglądanie się różnorodności i bogactwu naszej cielesności, ścieżkom interpretacyjnym, metodom ewakuacji z opresyjnych systemów i kulturowym zjawiskom jakie ją determinują jest jednym z nigdy niewysychających źródeł postpornu. Bo właśnie w tym, że jesteśmy tak różnorodne_i, tak odmienne_i tkwi największy potencjał tego zestawu filmów. Każde z nas snuje swoją opowieść o pragnieniach, pożądaniu, przyjemności i o tym jak różne są nasze ciała i jak odrębne są problemy jakie napotykamy. I tak jak zwykle z portretami bywa – tak i te her/his/theystorie bywają wyraziste, zabawne, smutne bądź nostalgiczne ale łączy je jedno – wszystkie zrodzone są z autentycznej potrzeby i troski, by jasno komunikować kim jesteśmy. Od wspomnieniowej podróży przez gejowską plażę (Big Sur Gay Porn) przez bardzo intymną i czułą opowieść o performerkach odkrywających siebie same i swoje życiowe wybory (Andy and Charlie) do jednego z najczulszych festiwalowych filmów (A Body like mine) – bajkowo / dokumentalnej theystorii o kreowaniu świata własnych marzeń zderzonego z opresyjnymi pułapkami współczesnej kultury. Być może ta nie jest łatwa ale dzięki odwadze pokazywanych tu opowieści staje się ona odrobinę bardziej przyjazna. I prostsza.