Europejska scena postpornograficznych opowieści nie jest homogeniczna: w zależności od położenia geograficznego a przede wszystkim lokalnych biopolityk, filmy powstające w różnych krajach nie tylko operują odrębnymi, niezmiernie ciekawymi językami, ale także używają odmiennych wizualnych poetyk. W tym roku – dzięki uprzejmości Menelasa Siafakasa – twórcy ateńskiego festiwalu – mamy okazję przyjrzeć się temu co powstaje na południu Europy – w Grecji. Przyjrzyjcie się urzekającym greckim his/her/theystoriom, prześledźcie kulturowe tropy i odwołania – ta selekcja przeznaczona jest nie tylko dla koneserek_ów greckiej kultury – każde z nas znajdzie w niej coś zachwycającego i inspirującego dla siebie. Bardzo warto!!!!